ป่าเขตร้อน

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในเขตร้อนได้เพิ่มขึ้น ในขณะที่ป่าฝนกำลังหายากขึ้นเรื่อย ๆ คนกำลังเดินทางไปยังประเทศที่ยังมีที่อยู่อาศัยที่หลากหลาย ชาวบ้านได้รับประโยชน์จากรายได้เพิ่มเติมที่มาจากผู้เข้าชมและพื้นที่ที่ถือว่าน่าสนใจสำหรับผู้เข้าชมมักจะอนุรักษ์ การท่องเที่ยวเชิงนิเวศสามารถเป็นแรงจูงใจในการอนุรักษ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันเป็นต้นเหตุของการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจในเชิงบวกการท่องเที่ยวเชิงนิเวศสามารถรวมถึงความหลากหลายของกิจกรรมรวมถึงการดูสัตว์ทัวร์ป่าที่สวยงามและแม้แต่การดูสถานที่ท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมและหมู่บ้านพื้นเมือง หากการปฏิบัติเหล่านี้ถูกดำเนินการอย่างเหมาะสมสิ่งนี้จะเป็นประโยชน์ต่อทั้งคนในท้องถิ่นและพืชและสัตว์ในปัจจุบันการท่องเที่ยวที่เพิ่มขึ้นได้รับการสนับสนุนทางเศรษฐกิจมากขึ้นทำให้มีรายได้มากขึ้นในการปกป้องที่อยู่อาศัย การท่องเที่ยวสามารถมีส่วนร่วมโดยตรงกับการอนุรักษ์พื้นที่อ่อนไหวและถิ่นที่อยู่ รายได้จากค่าธรรมเนียมอุทยานและแหล่งที่คล้ายกันสามารถนำมาใช้โดยเฉพาะเพื่อจ่ายสำหรับการป้องกันและการจัดการพื้นที่ที่มีความอ่อนไหวต่อสิ่งแวดล้อม รายได้จากการจัดเก็บภาษีและการท่องเที่ยวเป็นสิ่งจูงใจเพิ่มเติมสำหรับรัฐบาลในการให้รายได้เพื่อการปกป้องป่าการท่องเที่ยวยังมีศักยภาพในการเพิ่มความชื่นชมต่อสิ่งแวดล้อมและกระจายความตระหนักถึงปัญหาสิ่งแวดล้อมเมื่อนำผู้คนเข้ามาใกล้ชิดกับสิ่งแวดล้อมมากขึ้น การรับรู้ที่เพิ่มขึ้นดังกล่าวสามารถทำให้เกิดพฤติกรรมที่ใส่ใจต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้น การท่องเที่ยวมีผลในเชิงบวกต่อการอนุรักษ์และปกป้องสัตว์ป่าโดยเฉพาะในแอฟริกา แต่ในอเมริกาใต้เอเชียออสเตรเลียและแปซิฟิกใต้

 สนับสนุนโดย  บา  คา  ร่า

ชนิดของดินมีความแปรปรวนอย่างสูงในเขตร้อนและเป็นผลมาจากการรวมกันของตัวแปรหลายอย่างเช่นสภาพอากาศพืชพรรณตำแหน่งภูมิประเทศวัสดุหลักและอายุของดิน [21]ดินเขตร้อนส่วนใหญ่มีลักษณะการชะล้างที่สำคัญและสารอาหารที่ไม่ดีอย่างไรก็ตามมีบางพื้นที่ที่มีดินอุดมสมบูรณ์ ดินทั่วป่าฝนเขตร้อนแบ่งออกเป็นสองประเภทซึ่งรวมถึงultisolsและoxisols. Ultisols เป็นที่รู้จักกันดีในสภาพดินดินสีแดงที่เป็นกรดขาดสารอาหารที่สำคัญเช่นแคลเซียมและโพแทสเซียม ในทำนองเดียวกัน oxisols มีสภาพเป็นกรด, เก่า, โดยทั่วไปจะมีสีแดง, มีสภาพอากาศเลวร้ายและถูกชะล้างออกไป ปริมาณดินเหนียวของอัลติโซลสูงทำให้น้ำทะลุและไหลผ่านได้ยาก สีแดงของดินทั้งสองเป็นผลมาจากความร้อนและความชื้นที่ก่อตัวเป็นออกไซด์ของเหล็กและอลูมิเนียมซึ่งไม่ละลายในน้ำและไม่ถูกดูดซึมโดยพืช ลักษณะทางเคมีและกายภาพของดินมีความสัมพันธ์อย่างยิ่งกับผลผลิตบนพื้นดินและโครงสร้างป่าไม้และพลศาสตร์ คุณสมบัติทางกายภาพของดินควบคุมอัตราการหมุนเวียนของต้นไม้ในขณะที่คุณสมบัติทางเคมีเช่นไนโตรเจนและฟอสฟอรัสควบคุมอัตราการเติบโตของป่า [22]ดินทางทิศตะวันออกและตอนกลางของอเมซอนรวมถึงป่าฝนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นั้นเก่าและมีแร่ธาตุที่ไม่ดีในขณะที่ดินทางตะวันตกของอเมซอน (เอกวาดอร์และเปรู) และพื้นที่ภูเขาไฟในคอสตาริกายังเยาว์วัย ผลผลิตขั้นต้นหรือการผลิตไม้สูงที่สุดในอเมซอนตะวันตกและต่ำที่สุดในอเมซอนตะวันออกซึ่งมีดินที่มีสภาพดินฟ้าอากาศรุนแรงจัดเป็นออกไซด์ [21]นอกจากนี้ดินของอเมซอนยังมีสภาพดินฟ้าอากาศที่รุนแรงทำให้มันปราศจากแร่ธาตุเช่นฟอสฟอรัสโพแทสเซียมแคลเซียมและแมกนีเซียมซึ่งมาจากแหล่งหิน อย่างไรก็ตามป่าฝนเขตร้อนทั้งหมดไม่ได้เกิดขึ้นในดินที่มีสารอาหาร แต่อยู่บนที่ราบน้ำท่วมถึงสารอาหารและดินภูเขาไฟที่ตั้งอยู่ในเชิงเขาแอนเดียนและพื้นที่ภูเขาไฟในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แอฟริกาและอเมริกากลาง [23] Oxisols, มีบุตรยาก, ผุลึกและชะล้างอย่างรุนแรงได้มีการพัฒนาในโบราณGondwanan โล่ การสลายตัวของแบคทีเรียอย่างรวดเร็วช่วยป้องกันการสะสมของซากพืช ความเข้มข้นของธาตุเหล็กและอลูมิเนียมออกไซด์โดยlaterizationกระบวนการให้ oxisols เป็นสีแดงสดใสและบางครั้งผลิตเงินฝาก minable (เช่นอะลูมิเนียม ) บนพื้นผิวที่อายุน้อยกว่าโดยเฉพาะที่มาของภูเขาไฟดินเขตร้อนอาจมีความอุดมสมบูรณ์มาก